شخصاً اعتقاد دارم همۀ افراد دنیا اعم از زن و مرد، کوچک و بزرگ، پیر و جوان، باسواد و بیسواد؛ در هر شغل و منصبی هم که باشن (چه کارگر زحمتکش گمنام و چه حتی رئیسجمهور و وزیر و وکیل مملکت) همگی در یک اصل، مشترک هستن:
اینکه بعد از یک روزِ سختِ کاری، نیاز دارن به اینکه برن تو خونه و خلوتِ خودشون و لِنگها رو دراز و چهارچرخشون رو هوا کنن و لباس خونه (حالا میتونه تنبان گلگلی باشه یا شلوارک جیغ! و یا ترکیبی از هردو) بپوشن و بگن آخییییییش!
و ایضاً معتقدم که این اصلِ انکارناپذیر، از نعمتهای بزرگ زندگیست. دقیقاً مثل
ادامه مطلب
درباره این سایت